70 li yaşlarda bir baba ile 40 lı yaşlarda bir oğul evlerinin önünde, bahçesi olan bir bankta oturuyorlardı. 

Baba etrafı seyrediyor, oğul da gazete okuyordu.

Az ileride bir ağaç dalına bir serçe kuşu kondu. 

Baba oğluna O nedir? diye sordu, oğul serçe diye cevap verdi.

Az bir zaman sonra baba aynı soruyu bir daha sordu, oğlu yine serçe diye cevap verdi.

Baba bir süre sonra yeniden sordu, oğul bu sefer kızarak cevap verdi.

Baba dört ve beşincisinci kez sorduğunda, oğul sinirlendi ve babasına bağırmaya başladı, aynı soruyu tekrar tekrar sorduğunu ve beşinci kez sorduğunu bağırarak söyledi.

Baba kırılmış bir şekilde yerinden kalkıp giderken, oğlu yine bağırarak sordu şimdi nereye gidiyorsun?

Baba bir şey söylemeden oturduğu yerinden kalktı, eve gitti, 

yaklaşık beş dakika sonra baba elinde bir günlük defterle tekrar geri geldi ve oğluna günlükten bir bölüm okumasını işaret etti.

İşaret ettiği bölüm, oğlun parkta oynadığı ve üç yaşlarındaki bir zamandı, o sırada parkta yakınlarına bir serçe kuşu konmuştu, 

Baba: Sesli oku sesli dedi. 

Oğul okumaya başlar: Bu gün benim birkaç gün önce 3 yaşına yeni girmiş küçük oğlum bizimle beraber parkta oturuyordu... bir serçede tam önümüzdeydi. Oğlum bana tam 21 kez "Bu Nedir?" diye sordu ve ben ona her sorduğunda o bir serçe dedim. 

Ona her seferinde aynı soruyu sorduktan sonra sarıldım. Tekrar tekrar sıkılmadan Sevgi ve Şefkatle... (benim masum küçük yavruma)... 

Evet ... oğul babasına tam 21 kez bu serçe kuşunu sormuştu, her defasında baba çocuğuna öperek serçe diye cevap vermişti.

Oğul günlüğü okuduktan sonra utanmıştı, kızarmıştı, döndü babasını kucakladı öptü, ama baba kırılmıştı, yani rüzgar esmiş, dal kırılmıştı, kırılan dal artık geri gelmeyecekti, ancak baba yinede babalığını gösterdi ve oğlu öperek kucakladı.